skip to main |
skip to sidebar
அழிக்கப்படும் உலகங்கள்
என் எலும்புகள் ஓடிய
நான் சுமக்கும் புத்தக மூட்டையைவிட
என்னை அழுத்தி வருத்தும்
உங்கள் ஆசைகளும் எதிர்பார்ப்புகளும்
என் உலகத்தை தின்றுவிடுகின்றன.
பிறரின் உலகத்தை மகிழ்வித்து
பொம்மையாக்கப்பட்ட நான் இயந்திரமாகிறேன்.
அழிக்கப்பட்ட உலகத்தைத் தேடும் இயந்திரங்கள்
அழிவுக்கானதாயும் மாறலாம்
அப்பொழுது குழந்தை உள்ளங்களைத் தேடாதீர்
அப்பாவே அம்மாவே.
அழிக்கப்படும் உலகங்கள்
என் எலும்புகள் ஓடிய
நான் சுமக்கும் புத்தக மூட்டையைவிட
என்னை அழுத்தி வருத்தும்
உங்கள் ஆசைகளும் எதிர்பார்ப்புகளும்
என் உலகத்தை தின்றுவிடுகின்றன.
பிறரின் உலகத்தை மகிழ்வித்து
பொம்மையாக்கப்பட்ட நான் இயந்திரமாகிறேன்.
அழிக்கப்பட்ட உலகத்தைத் தேடும் இயந்திரங்கள்
அழிவுக்கானதாயும் மாறலாம்
அப்பொழுது குழந்தை உள்ளங்களைத் தேடாதீர்
அப்பாவே அம்மாவே.
உள்ளுக்குள்ளிருந்து வெளியேறு வார்த்தைகள் இப்பொழுதெல்லாம் ஆடை போர்த்திக் கொள்கின்றனவெளிப்படையாக இல்லாமலிருக்கும் அதன் தோற்றம் எனக்குள்ளேயே ரசனையை உண்டாக்கிவிட்டது உருமாற்றம் பெற்றதாக சில எண்ணங்கள் வசை பாடினாலும் வேறு வழியில்லாமல் அப்படிதான் வெளியேறுகிறது வெளியெங்கும் வெளிப்படையான சொற்களை காணவில்லைஎனும்போது நியாயம்தான்
என் காட்சிகள் முழுதும்
உலவிய அவள்
அகப்புற விழிகளைக் கைப்பற்றி ஓடுகிறாள்
உணர்வுகளால் தளைப்படுத்த விரையும்
செல்களிலும் புகுந்து
நரம்பு புடைக்க நழுவுகிறாள்
மயிர்களனைத்தும் கைகளாய்நீட்டி
தழுவத் துடிக்கும்
உடல் இளைக்க
வளர்ந்துகொண்டேயிருக்கிறாள்
மனதெங்கும்
அனைத்து வேலைகளையும் கொண்டு
சிறப்புப்படை அமைத்திருக்கிறேன்
தேடப்படுபவள்
அருகில்தானிருக்கிறாள்
வெளிச்சம் பரவிய இடந்தோறும்
வேலையற்று
இருள்தீண்டும் இடமெங்கும்
ஓய்வற்று
அழுந்த வரைந்தோடும் விரல்களால்
பகுத்துப் படிந்து எழுகிறது
பார்வைஎங்கும் பாய்ந்துவரும்
பகலிரவு பிணைக்கப்பட்ட
வெளிவழி சமகோட்டிலும்
விழிவழி செங்குத்தாகவும்
அமையக் கட்டப்பட்டிருக்கும் காட்சிகள்
ஒலித் துகிலுரிக்கப்பட்ட ஓய்வணைக்க எங்கும்
உள்ளம் உடலுக்குள் அழுந்தி ஓடுகிறது
குருதியில்
சுவர் நிழலுக்குள் கட்டமைக்கப் பட்ட
நகர உலக இரவுகளின் அமைதி
கருப்பைக்கு வெளியே பொருத்தப்பட்ட
மின்விசிறி இதயத்துடிப்புகளில் உறிஞ்சப்படுகின்றன
இமைச்சுவர் விலக்கிய விழிகள் உலவிய
வெளியிலும் இரைச்சலிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன
ஆங்காங்கு கழற்றிச் சுழன்றோடும் இயந்திர
ஆடைகளின் இயக்கப் பெருமூச்சுகள்
ஓரளவேனும் இயற் கைபிடித்த
இல்ல உறுப்புகளின் ஓய்வுகளும் உழைத்த
களைப்பு வெளிப்பாடுகளில் அமைதியற்றுக் கிடக்கின்றன
சிற்றூர் வாழ்சூழ் நிலைமைகள்
ஒளியற்ற ஓய்வுக்காய் ஓடியோடி
காடுகளின் மடியில் வீழ்ந்தால்கூட
உருவமற்ற கற்றணைத்த இலைகளின் முனகல்
செவியற்றும் வரிவடிவில் துரத்தும் நினைவொலிகள்
நினைவற்றுப் போனால்தான் ஒழியுமோ?
இனிமையானது என்ற
காரணத்திற்காகவே மட்டும் மேற்கொண்ட அத்தனைசெலவுகளும் எல்லைகளற்றுக் கிடக்கசெலவுகளும் இலக்கற்றுக் கிடக்க
செலவழிந்த வாழ்நாட்களின்
விளிம்பில் நின்று
திரும்பிப் பார்த்தபோது
கடந்த தொலைவுகள் யாவும்
கடந்த செலவுகளைக் காட்டிலும்
இனிமை மிக்கதாயிருக்கிறது
